ساخت پارچه شامل تبدیل نخ ها و گاهی الیاف به پارچه ای با ویژگی هایی است که توسط مواد و روش های به کار رفته تعیین می شود. اکثر پارچه ها در حال حاضر با روش های درهم آمیزی مانند بافندگی تولید می شوند. بافت که در حال حاضر عمده ترین روش تولید پارچه است، شامل بافت های پایه، ساده یا تیغه ای، پارچه جناغی و ساتن و بافت های فانتزی شامل پرز، ژاکارد، دوبی و گز می باشد.
پارچه های تریکو به سرعت در حال افزایش هستند و شامل انواع پود و انواع تار، راشل و تریکو می شوند. سایر پارچه های در هم تنیده عبارتند از تور، توری و قیطان. پارچه های نبافته اهمیت پیدا می کنند و شامل موادی می شوند که از طریق نمد و چسباندن تولید می شوند. فرآیندهای لمینیت نیز در حال افزایش هستند و پیشرفت های نسبتاً اخیر شامل سوزن بافی و فرآیند دوخت بافندگی است.
پارچه های بافته شده
پارچه‌های بافته شده و پارچه لباس بلوچی از نخ‌هایی ساخته می‌شوند که به ترتیب منظمی به نام سیستم اتصال یا بافت در هم تنیده شده‌اند. بافندگی فرآیند ترکیب اجزای تار و پود برای ساختن یک ساختار بافته است. اجزاء نه نیازی به موازی با یکدیگر دارند و نه در زوایای قائم از یکدیگر متقاطع باشند، اما بیشتر ساختارهای بافته شده از دو مجموعه اجزا تشکیل شده اند، هر دو انعطاف پذیر و متقاطع در زوایای قائم. بافندگی از بافتن تار و پود، قیطاندن و تورسازی متمایز است، زیرا این فرآیندهای اخیر تنها از یک مجموعه عناصر استفاده می کنند. علاوه بر این، تفاوت‌های هندسی نیز وجود دارد که یکی از مهم‌ترین آن‌ها زوایای کوچکی است که اجزای یک سازه بافته شده از طریق آن به طور کلی خم می‌شوند، برخلاف اجزای دیگر سازه‌ها.
بافندگی یک روش ساختمانی پرکاربرد است زیرا ارزان، اساساً ساده و سازگار است. پارچه‌های بافته و دارای ویژگی‌های ارزشمندی هستند که تا حدی ناشی از ترکیب هندسی اجزای آن‌ها و تا حدودی از این واقعیت است که اجزا در موقعیتی قرار می‌گیرند نه با اتصال سفت و سخت، بلکه توسط اصطکاک ایجاد شده در مناطقی که در آن تماس برقرار می‌کنند. پارچه های بافته شده در منسوجات خانگی، پوشاک و صنعتی استفاده می شود.
بافت نخ
طراحان نساجی می توانند با انتخاب نخ ها، فرآیندهای تکمیل و سیستم های صحافی، پارچه های بسیار متنوعی تولید کنند. نخ ها از نظر ضخامت، صافی، محتوای الیاف، پیچش و رنگ متفاوت هستند که همگی تأثیر عمیقی بر پارچه تمام شده دارند. فرآیندهای تکمیل از درمان ساده ای مانند برس زدن چرت روی پارچه بافته گرفته تا فرآیند شیمیایی پیچیده ای که برای تغییر پارچه پنبه ای مات به ارگانی شفاف و دائمی سفت شده استفاده می شود، متغیر است.
با این حال، سیستم صحافی یا بافت، عامل اساسی در تعیین ویژگی پارچه بافته است. سه سیستم اصلی ساده یا تیغه ای، جناغی و ساتن هستند. در سیستم‌های صحافی پیچیده، بافته‌های پایه با دستکاری دستی یا اتصالات مکانیکی بافندگی ترکیب یا غنی‌سازی می‌شوند. اینها شامل بافته های چند صفحه، پرز، خاتم کاری و گاز است. صرف نظر از سیستم صحافی، دستگاه های دیگر، دستکاری فاصله تارها، ضربه زدن به داخل، یا کشش می توانند برای تغییر ظاهر هر بافتی، شل تر یا فشرده تر کردن آن، و منظم کردن آن کم و بیش استفاده شوند.
همانطور که نت موسیقی ایده‌های آهنگساز را منتقل می‌کند، پیش‌نویس‌های بافت یا طرح‌های کاغذی نقطه‌ای، دستورالعمل‌های طراح پارچه را برای ساخت پارچه‌های بافته‌شده مثل مدل پارچه مازراتی به اطلاع می‌رساند. پیش نویس طرحی است روی کاغذ گراف که حداقل یک واحد تکرار یا بافت پارچه را نشان می دهد که باید بافته شود. این اطلاعات متخصص بافنده یا آسیاب را قادر می‌سازد تا نقشه کشش تار، اتصال مهارها به مکانیسم ریختن و ترتیب ریزش را ترسیم کند.
دیدگاه شما با موفقیت ثبت شد.