لباس های بیمارستانی در قالب های مختلفی از جمله کلینیک ها، آزمایشگاه ها، بیمارستان ها، اتاق های عمل، داروخانه ها و مطب ها موجود است.
برای دوخت و ساخت لباس های بیمارستانی از پارچه های مختلفی استفاده می شود. ترگال ساده، کاشی ترگال، فلامنکو، ویسکوز ساده، تیسو و تترون از پرمصرف ترین پارچه ها برای دوخت لباس بیمارستانی هستند.
کیفیت پارچه بیمارستانی
انتخاب پارچه بیمارستانی بسیار مهم است. محیط بیمارستان و مراکز درمانی باید عاری از هر گونه ویروس و میکروب باشد، بنابراین لباس های بیمارستانی باید دائما تمیز و تمیز شوند و اگر پارچه این لباس ها در برابر انواع ضدعفونی کننده ها و شوینده ها مقاوم نباشد، خیلی زود کیفیت آن از بین می رود و فرسوده می شود. در ضمن، جنسیت لباس بیمار باید به گونه ای باشد که در بدن بیمار حساسیت ایجاد نکند. وزن سبک و بدون بدن باشد و بیمار احساس راحتی کند.
البته انواع لباس های مورد استفاده در بیمارستان فقط شامل لباس بیمار نمی شود. لباس فرم کادر پزشکی، لباس فرم پرسنل پرستاری، لباس پرسنل بیمارستان، لباس بارداری، انواع روپوش، ملحفه، روتختی، لباس خدمات، لباس اتاق عمل و لباس یکبار مصرف از دیگر اقلام مورد استفاده در بیمارستان ها و مراکز بهداشتی درمانی است. آنها باید از پارچه های مناسب و بادوام و استاندارد ساخته شوند. بهترین نوع پارچه لباس بیمارستانی پارچه تترون است. پارچه تترون به دلیل دارا بودن ویژگی های فراوان از جمله تنوع رنگ بالا، قیمت ارزان، نرمی و وزن سبک یکی از پرکاربردترین انواع پوشاک بیمارستانی است. پارچه تگل بیمارستانی.
پارچه تگالال یکی دیگر از پارچه های پرکاربرد بیمارستانی است که در دو نوع ساده و قابض برای دوخت لباس های پزشکی، لباس پرستاری، لباس فرم پرسنلی، کت و شلوار بیمار، روتختی و پرده استفاده می شود. تمام مشخصات پارچه ترگال ساده با انحنا یکسان است. مهم ترین تفاوت پارچه ترگال ساده و بدشکل در وزن آنهاست.
ویژگی پارچه بیمارستانی
از مهم ترین ویژگی های این نوع پارچه می توان به قیمت، کیفیت نخ و پارچه نخی، کیفیت رنگرزی، تنوع رنگ بالا و مقاومت در برابر سایش اشاره کرد. پارچه تگل علاوه بر استفاده در دوخت لباس فرم بیمارستانی، در دوخت لباس کار و لباس فرم مدارس نیز کاربرد فراوانی دارد که معمولاً ارزانتر از لباس فرم بیمارستانی هستند.
لباس های بیمارستانی که پرسنل پزشکی در بیمارستان های آلمان می پوشند را می توان به دو گروه لباس کار و لباس محافظ تقسیم کرد. لباس کار بین ویزیت بیمار تغییر نمی کند و از این رو معیاری برای کنترل عفونت نیست. وظیفه آن محافظت از لباس شخصی و شناسایی پرسنل پزشکی است. از سوی دیگر، لباس های محافظ باید کارکنان و بیماران را از عفونت های بیمارستانی محافظت کند. بین ویزیت بیمار باید تغییر کند و به ویژه در روش های تهاجمی و بیماران دچار نقص ایمنی توصیه می شود.
دیدگاه شما با موفقیت ثبت شد.